Araştırmanın odak noktası, gözün art duvarında yer alan ve ışığa hassas bir doku olan retinaydı. Retinanın beyinle direkt kontaklı olması, onu Alzheimer üzere nörolojik hastalıklar için potansiyel bir biyolojik belirteç haline getiriyor.
Otago Üniversitesi’nden psikolog Ashleigh Barrett-Young, Alzheimer hastalığına yol açan süreçlerin birçoklarının retinada da yansımalarının görüldüğünü ve bu yüzden retinanın hastalık riski açısından değerli bir izleyici olabileceğini belirtti.
Araştırmacılar, 1972-73 doğumlu Yeni Zelandalıların 45 yıl boyunca takip edildiği Dunedin Çok Disiplinli Sıhhat ve Gelişim Çalışması’nın datalarını inceledi. Bu çalışmaya katılan 938 kişinin 45 yaşındaki göz fotoğrafları, taramaları ve demans riskini ölçen testleri tahlil edildi.
Retinadaki hudut lifi katmanının kalınlığı daha evvel bilişsel performansla ilişkilendirilmişti. Bu çalışmada da hudut lifleri, ganglion hücreleri ve iç pleksiform katmanı mercek altına alındı. Bilhassa hudut lifi katmanı değerliydi zira görsel sinyalleri beyne taşıyan lifleri içeriyordu.
Ancak bu sefer, araştırmacılar retinal mikrodamar sıhhatinin demans riskiyle daha güçlü bir münasebet gösterdiğini fark etti. Retinada bulunan küçük atardamarların (arteriyoller) daralması ve küçük toplardamarların (venüller) genişlemesi, demans riskinin artışıyla temaslı bulundu.
Bu damar yapıları, sadece göz sıhhati değil, bedenin genel damar sistemi ve bilhassa beyin damar sıhhati hakkında da bilgi sunuyor. Alzheimer’ın gelişiminde damarsal etkenlerin kıymetli bir rol oynadığı biliniyor.
Bulgular şimdi direkt tıbbi uygulamalara geçecek noktada değil; zira çalışmanın sonuçları makul bir popülasyona dayanıyor ve müşahedelere dayalı. Ayrıyeten, kullanılan risk ölçümleri demans muhtemelliğine dair güçlü ipuçları verse de, direkt hastalık teşhisi koymak için kâfi değil.
Kaynak: Sözcü
